Werken. Eten. Slapen. En weer aan het werk. De oceaan is een eenzame plek, die je woorden opslokt. Het bijna dialoogloze laat een glimp zien van het leven van migrantenvissers in een Schots plaatsje, en wat werk voor ons leven betekent. Rederijen in het noorden van Schotland hebben al jaren grote moeite om lokale werknemers te vinden die op de vissersschepen willen werken. Totdat de Filippino's naar Schotland komen en op de schepen aanmonsteren, terwijl hun gezin in hun thuisland achterblijft. Een kort telefoontje naar zijn zeven maanden zwangere vrouw is het enige directe contact van een van de Filipijnse vissers, die in gefixeerde tableaus wordt gefilmd. De Schotten en Filippino's doen hun best om de afstand tussen de culturen te verkleinen, maar meestal doen ze er het zwijgen toe. Ze zitten aan tafel, maken de netten schoon, zingen karaoke en staan zwijgend langs de druipende lopende band waar een eindeloze stroom vissen binnenrolt.