Jongens en meisjes zijn het nog, die in een simpele kamer luisteren naar de aanklachten die de rechter voorleest. Aanklachten die allerminst kinderachtig zijn en variëren van drugs dealen en eenvoudige diefstal tot gewelddadige roof en zelfs vadermoord. Voor de rechter is het bijna lopendeband werk, het veroordelen van minderjarige criminelen uit de favela's van Rio de Janeiro. Alle smoesjes heeft ze al eens gehoord, van treurige omstandigheden (waarin iedereen die ze te zien en horen krijgt, leeft) raakt ze niet ondersteboven. Commentaarloze beelden van uitgebreide verhoren en zittingen worden afgewisseld met opnamen in de jeugdgevangenissen, waar de jongeren hun dagen slijten in tergende verveling en hun matrasloze bedden delen met hongerige ratten. Daarin verandert ook het bezoek van een inspecteur niet veel. Behalve van de jeugdrechtspraak en -instellingen schetst een weinig vrolijk stemmend beeld van de absolute onderkant van de Braziliaanse samenleving. De jonge delinquenten hebben veelal zelf kinderen, maar geen middelen of moraal besef om ze uitzicht op een betere toekomst te bieden. Overigens werden de minderjarige criminelen in de documentaire gespeeld door andere jongeren - ook uit de favela's - omdat de Braziliaanse wet verbiedt de identiteit van deze jeugdigen openbaar te maken.