The Girl Chewing Gum

Veel mensen hebben -- zeker als kind -- wel eens gefantaseerd dat ze als God eventjes op de stoel van de Grote Regisseur mochten plaatsnemen. De maker van deze film speelt met dit gegeven door de truc van de omdraaiing. Bij beelden van een registrerende statische camera geeft John Smith voortdurend regieaanwijzingen: "Nu wil ik dat de man aan de linkerkant de straat oversteekt", en zo verder. Op deze manier wordt gesuggereerd dat de ogenschijnlijk willekeurige Londense straatbeelden doelbewust in scène zijn gezet. En dat de acteurs uiterst nauwgezet zijn aanwijzingen uitvoeren, hoewel ze zich, puur op de beelden afgaand, als toevallige passanten lijken voort te bewegen. Als de regisseursstem enkele seconden wegvalt, valt gelijk de structuur van het tafereel weg. Het aanhoudende gerinkel van een bel gaat dusdanig op de zenuwen werken, dat je de regisseur zou willen aansporen actie te ondernemen en de controle over zijn film te herpakken. is een eenvoudige maar geslaagde grap, die prikkelende vragen oproept over de kwestie van de kip en het ei en de menselijke neiging orde in de chaos aan te brengen en overal een diepere betekenis in te zien.