Portrait of My Father

Juan Ignacio Fernández Hoppe was acht toen het lichaam van zijn vader werd gevonden op het strand. Zijn moeder, zelf psychiater, besloot dat autopsie niet nodig was, ook al was zijn vader depressief en zat er psychiatrische medicatie tussen zijn spullen. Dertig jaar na dato probeert de filmmaker te achterhalen wat er is gebeurd, wie zijn vader was en hoe zijn moeder tot die beslissing kwam.

Omdat zijn ouders op zijn vierde uit elkaar gingen, heeft hij zelf weinig herinneringen. De eerste interviews met familieleden zijn dan ook tegen een witte, lege achtergrond. Ook foto’s en andere persoonlijke spullen worden geïsoleerd afgebeeld.

Om het beeld van zijn vader verder in te kleuren grijpt de filmmaker elk aanknopingspunt aan; zo belt hij oud-leerlingen en -collega’s op van de praktijkschool waar zijn vader als muziektherapeut werkte. Sommigen kunnen zich hem niet herinneren, maar in het leven van twee mannen heeft hij echt iets betekend, en veranderd. Behalve over verlies, depressie en liefde gaat deze zoektocht over wat iemands concrete nalatenschap is, en hoe moeilijk dat te vangen is.