Seahorse

Hanan had vijf jaar geleden nooit durven dromen dat ze nu zwemles geeft. In 2015 stak ze met haar familie in een rubberbootje de Middellandse Zee over, op de vlucht voor IS vanuit Noord-Irak. Hun boot vulde zich met water, terwijl Hanan nog niet kon zwemmen.

Ze snapt kinderen met watervrees dan ook onmiddellijk. De beelden van de diepblauwe zee en de angst om te verdrinken zijn in haar geheugen gebrand. Nu woont ze in het Duitse Wolfsburg en is ze vastberaden om haar jongere broertje op zwemles te krijgen voordat zijn nare herinneringen aan het water boven komen drijven, zo vertelt ze voor de camera, terwijl we haar schuchtere broertje in het zwembad volgen.

Het zeepaardje uit de titel verwijst niet alleen naar het diertje dat rechtop in het water staat, maar ook naar de plek in ons brein, de hippocampus, waar we onze herinneringen bewaren. Deze uitgebalanceerde documentaire laat zien hoe het water met het verstrijken van de tijd een nieuwe betekenis krijgt, en hoe zwemmen Hanans manier wordt om met het trauma om te gaan.