Grozny Blues

In de Tsjetsjeense hoofdstad Grozny volgt de camera een groep vrouwelijke mensenrechtenactivisten, een groep muzikanten en de eigenaar van een bluescafé. Portretten van dictator Ramzan Kadyrov, zijn vader Achmat en de Russische president Vladimir Poetin hangen pontificaal op de gebouwen langs de grauwgrijze promenade in het centrum van de stad. De drie despoten worden door de vrouwen geestig omschreven als de vader, de zoon en de heilige geest. De decennialange strijd tussen Tsjetsjeense onafhankelijkheidsstrijders en het Russische leger heeft geleid tot talloze slachtoffers, maar humor houdt de vrouwen op de been. Aan de hand van homevideo’s vertellen ze hoe ze in de jaren negentig met gevaar voor eigen leven de nasleep filmden van de etnische zuiveringen en de bombardementen die de stad verwoestten. De bareigenaar beklaagt zich: er zijn vrijwel geen muziekliefhebbers en muzikanten meer. Met de moed der wanhoop houdt hij zijn zaak draaiende, en ontfermt zich ter afleiding over een jonge zangeres. Na zonsondergang begeleidt hij de bewust ongesluierde muzikante naar huis, zodat ze niet wordt lastiggevallen door mannelijke buurtbewoners. Ook de oprukkende islamitische regelgeving, opgedrongen door het bewind, blijkt een grote inbreuk op de leefbaarheid. In deze mozaïekvertelling portretteert regisseur Nicola Bellucci dappere mensen die een dubieus regime trotseren.