Ruth strikt de veters van haar witte sportschoenen, kamt haar haren voor de kleedkamerspiegel en twijfelt welke strik ze in zal doen. De Zweedse tiener is net geselecteerd voor het competitieteam van haar cheerleadersclub Twisters. Het is de eerste, spannende dag met haar nieuwe teamgenoten. Tussen de andere sportieve meiden lijkt de sociale Ruth zich snel thuis te voelen; terwijl ze een appel eten, kletsen ze over die rottige spierpijn. De jeugddocumentaire volgt de gedreven Ruth niet alleen op haar club, maar ook bij haar thuis. Tussen de pesterijen met haar broer Johan en het dollen met haar relativerende ouders door houdt Ruth ook hier de focus op haar geliefde sport. Met vallen en opstaan oefent ze met haar moeder salto’s in de tuin. “Ik ben zo boos op mezelf. Ik weet dat ik het kan, maar het blijft maar mislukken,” huilt ze vervolgens op haar kamer. Ruths moeder gaat ook mee naar de eerste wedstrijd van haar dochter. De bravoure waarmee de ploeg tijdens het optreden “” roept, vormt een contrast met de gespannen gezichten waarin alle meiden hun lach krampachtig in de plooi houden. De winnaar van de wedstrijd mag deelnemen aan de nationale kampioenschappen. Gaat dit Ruth en haar team lukken?