Broken Meat

De 52-jarige Alan Granville wordt vaak vergeleken met de schrijvers William S. Burroughs en Charles Bukowski. Net als hen leeft Granville in de marges van de samenleving: hij is verslaafd aan drugs, dakloos, noodlijdend en schizofreen, om maar een paar van zijn kenmerken te noemen. Rapaport schetst een portret van Granville in een sobere en rauwe film. De soundtrack creëert, samen met Granville's poëzie en beelden van de verlaten, onbekende straten rond Times Square, een sfeer die doet denken aan de jaren '50. De derderangs hotels, de ranzige straten rond Times Square en de kille snelwegen die tot aan de stadsgrenzen reiken. New York lijkt recht op zijn ondergang af te stevenen. De aftakeling wordt tegelijkertijd ook geïllustreerd met gedetailleerde naaktfoto's van de ouder wordende dichter. Zijn lichaam wordt langzamerhand abstract op een vervreemdende en ook esthetische manier. Rapaport heeft een nihilistisch en tegelijkertijd melancholisch portret gemaakt van New York en van Granville als inwoner van die stad. De eenzaamheid van het stadsleven wordt getoond in simpele zwart-witbeelden.