Gemonteerd op een krachtig en dreigend nummer van de Franse band Boogers worden beelden van de worsteling van zwarte Amerikanen in de jaren vijftig en zestig getoond. In speeches en demonstraties tonen ze hun politieke bewustwording en de verzilvering van hun momentum. Vrijheid ligt voor het grijpen. De geest is uit de fles. En die geest kan op meerdere manieren uitgelegd worden. De zanger van Boogers zingt: "Als je naar mijn gezicht kijkt, kijk je naar de duivel." Zo draait het voornamelijk om projectie: de blanke vult in wat de zwarte verlangt en ziet in zijn opstand een bedreiging. Een onbekende - nooit persoonlijk ontmoet of gesproken - is het makkelijkst als duivel te bestempelen en met geweld te beteugelen. Onder andere in een flard van een speech van de prominente zwarte activist Stokely Carmichael worden de toehoorders aangespoord hun eigenwaarde te vinden. Eerder verkondigde een activist al dat de zwarten moeten stoppen met het imiteren van de blanken.