'Fray-Landia' staat te lezen op een bord boven de ingang van een aandoenlijk eenvoudige kinderspeelplaats in Fray Bentos, een kleine plaats in Uruguay, op de grens met Argentinië. Tot 1984, zien we op archiefbeelden, was hier een groot vleesverwerkingsbedrijf gevestigd. Maar de Arabieren die het zouden overnemen, gaven er al snel de brui aan. Vijfentwintig jaar later heeft het Finse bedrijf Botnia een hypermoderne pulpverwerkingsfabriek in Fray Bentos neergezet, de grootste ter wereld. Maar terwijl de meeste bewoners de komst van een nieuwe werkgever verwelkomen, organiseren de inwoners van het Argentijnse Gualeguaychú, net over de grens, een langdurig protest uit angst voor milieuvervuiling en een algeheel wantrouwen tegen multinationals. Reeds drie jaar blokkeren zij een brug, die de grensovergang vormt tussen Uruguay en Argentinië. De filmmakers observeren, vaak in strakke kaders en met weidse beelden van de omgeving, de situatie aan beide kanten van de grens en volgen enkele markante betrokkenen, onder wie gedreven demonstranten, Finse immigranten die genieten van het mooie weer, en een lokale vrouw, die in voice-over liefdesbrieven voorleest van een alweer geremigreerde fabrieksmedewerker. De documentaire werkt toe naar een uitspraak van het Internationaal Gerechtshof in Den Haag, waaraan de twee landen hun conflict hebben voorgelegd.