The Nameless War

De documentaire van de in Polen geboren en in Zweden levende regisseur Agnieszka Lukasiak is zeer persoonlijk. Om daarover geen misverstand te laten bestaan, filmt ze zichzelf aan het begin van THE NAMELESS WAR in de spiegel. Ze is ook rigoureus eerlijk: ze erkent haar egocentrische motieven om in Algerije te gaan filmen. ‘Door gevaar en lijden te doorstaan, zou ik eindelijk met open ogen het leven kunnen waarderen.’ In Algerije blijkt het leven echter anders dan verwacht. In een confronterende montage doorsnijdt ze nieuwsbeelden van een Algerijnse aanslag met opnamen van twee jongens die drinken, roken en dansen op Madonna-liedjes. En dan wordt ze verliefd op de Algerijnse jongen bij wie ze logeert. Helaas is hij de oudste zoon van het gezin; familieverplichtingen wegen in Algerije zwaarder dan liefde. Ze keert terug naar Zweden, maar reist opnieuw naar Algerije. Ze hoopt dat haar relatie te redden is, maar verdiept zich ditmaal ook grondiger in de Algerijnse situatie. Koppig en nieuwsgierig filmt ze waar ze niet mag filmen en bezoekt ze plekken waar ze niet mag komen - keer op keer moet haastig de camera worden uitgezet. Ze spreekt een politieman en een overlevende van een aanslag. Ze filmt het ‘nieuwe Algerije’ van illegale dansfeesten, maar interviewt ook een oppositiepolitica en enkele homoseksuelen. Met een beweeglijke camera en snelle montagesequenties, en zonder zichzelf te sparen, toont ze de emotionele confrontaties, waarin het persoonlijke en het politieke niet te scheiden zijn.