No Lullaby

Mensen die seksueel misbruikt zijn hebben één ding gemeen met de rest van de wereld: we zouden allemaal liever geloven dat het nooit was gebeurd. Het is ook het sterkste mechanisme van misbruikslachtoffers en getuigen: ontkennen en zo ver weg stoppen dat de herinneringen nooit meer boven komen. Het lukte Tina Reuther zo vijftig jaar lang op de been te blijven. Totdat ze de vernietigende waarheid omtrent haar eigen dochter Floh hoort, op dat moment achttien jaar. Vijf jaar later staat Floh met haar aanklacht voor de rechter.
Regisseur Helen Simon bouwt de reconstructie van Tina's gruwelijke familiegeschiedenis, die drie generaties omspant, knap en spannend op. Beelden van het dagelijkse leven van Tina met haar vriendin, waarin ze als een kloeke dame overkomt, worden afgewisseld met vertrouwelijke interviews aan Tina's keukentafel. Daarin breekt haar kwetsbaarheid door alles heen en zijn haar ontboezemingen over haar eigen misbruikgeschiedenis en die van haar dochter hartverscheurend. Oude foto's van haar dochter Floh, gesprekken met een vriendin van Floh maar vooral de door een monotone voice-over voorgelezen huiveringwekkende rechtbankverslagen bevestigen de tragiek van een beschadigde jonge vrouw die een dapper besluit nam – en alles verloor.