Belgrade Calling

Vier jaar geleden leefden er nog vrij veel 'Eskimo's' in Belgrado, mensen die niet van elkaar gescheiden wensten te worden door de indeling in bevolkingsgroepen. Daarom weigerden ze om zichzelf Kroaten, moslims of Serviërs te noemen. Nu proberen ze de gebeurtenissen om hen heen alleen nog maar te vergeten. Men zegt dat velen van hen, honderdduizenden mensen, het land verlaten hebben omdat ze geen partij wilden kiezen in de oorlog. Degenen die gebleven zijn en nog altijd weerstand proberen te bieden aan de roep om haat en nationalisme, leven geestelijk geïsoleerd. Ze worden beschouwd als landverraders door de nationalisten of omgeven door een grote stilte. Ze lijken een zwijgende afspraak te hebben: "Wat er ook gebeurt, blijf doen alsof het normaal is, maar spreek nooit over de oorlog!" Hebben ze een andere keuze dan gewoon alle hoop opgeven, in het land van de krijgsheren?