Obscuro Barroco

De tweede lange film van de Grieks-Franse kunstenaar Evangelia Kranioti is een betoverend en hallucinant filmessay dat de gebaande narratieve paden verlaat en de kijker meeneemt naar Rio de Janeiro, de stad waar je als geen ander kunt transformeren tot een nieuwe versie van jezelf. Bijvoorbeeld tijdens het opzwepende carnaval – genderbender bij uitstek – of in een van de vele nachtclubs in de queerscene.

De visuele hommage meandert door de broeierige clubs, kleurige carnavalsoptochten vol dansende mensen en schuddende billen, langs woedende demonstranten, en verder zwervend door de nachtelijke straten van Rio, een stad van extremen waar de queercultuur levendig bloeit.

Gids en verteller is de bekende Braziliaanse transgender-activist Luana Muniz (1961-2017), die sensueel en melancholisch dichtregels uit Clarice Lispectors experimentele monoloog Água Viva voordraagt. Bespiegelingen over identiteit, ouderdom en zelfexpressie vloeien samen met beglitterde lijven en de lichtjes van Rio. Op de achtergrond sijpelen politieke gebeurtenissen, die een nieuwe conservatieve tijd aankondigen, de duizelingwekkende droom binnen.