Een toevallige ontmoeting zette de Algerijns-Ierse Safinez Bousbia op het spoor van de , een Algerijnse populaire muziekvorm - betekent 'van het volk' - die halverwege de twintigste eeuw een grote bloei doormaakte, maar daarna op de achtergrond raakte. Voortgekomen uit de Arabisch-Andalusische muziek die men in de kasba van Algiers speelde, werd het genre door de legendarische El Hadj Mohamed El Anka ontwikkeld tot een muziekvorm die de gevoelens van het volk vertolkte. In de jaren vijftig leidde hij een -orkest op het conservatorium van Algiers, waarin Arabische en joodse studenten samen musiceerden. Het zijn de leden van dit orkest, inmiddels mannen van in de zeventig, die de filmmaakster weer bij elkaar probeert te brengen. Hun persoonlijke verhalen schetsen de roerige geschiedenis van het land, waarin de onafhankelijkheidsoorlog een breekpunt vormt. Sommigen voegden zich bij de strijd, anderen moesten na de onafhankelijkheid vluchten naar Frankrijk, waar ze als niet bepaald welkom waren. Bousbia weet een groot deel van de toenmalige musici weer op te sporen en samen te brengen in een reünieconcert in Marseille: de opzwepende apotheose van een sentimentele reis door de culturele geschiedenis van Algerije.