Als je nog nooit een oorlog aan den lijve hebt ondervonden, is het nauwelijks voor te stellen hoe dat daadwerkelijk voelt. Tim Hetherington maakte al jarenlang reportages in allerlei oorlogs- en conflictgebieden, toen hij zich realiseerde dat hij in het conventionele reportagewerk niet de mogelijkheid had om weer te geven hoe surrealistisch het is om op het ene moment veilig thuis te zitten en het volgende moment beschoten te worden in Afghanistan. In deze korte film doet hij een poging dat gevoel zichtbaar te maken, in de vorm van een associatief, visueel dagboek. Niet een precieze plaatsbepaling of een feitelijke toedracht van de gebeurtenissen lijkt van belang, maar de sfeer die ontstaat door de aaneenrijging van beelden die zowel tegenstellingen als overeenkomsten bevatten. We zien schokkerige fragmenten van autoritten op verschillende locaties, een te jonge soldaat met een te groot geweer, situaties waarin het onderhuidse geweld bovenhuids dreigt te raken, mensen die elkaar beschieten, huilende vrouwen die druk gesticuleren, maar ook een pastorale scene ergens in Engeland, een nieuwsbericht op de BBC over een oproer ergens ter wereld en de gele taxi's in New York. Daarbij wordt het beeld soms omgekeerd, worden fragmenten teruggespeeld en wordt geluid toegevoegd of juist weggelaten.