Children, Kosovo 2000

Begeleid door het zachte gefluit van vogels en het gesjirp van krekels vertellen Albanese kinderen in Kosovska Mitrovica voor de camera over het grootste verdriet uit hun prille leven. Hun ouders zijn gemarteld, vernederd of vermoord. Soms hebben de kinderen in hun eentje een ouder moeten begraven. Voor de kijker zijn sommige passages nauwelijks te verdragen; het passief getuige zijn van dit kinderleed, het zien van hun betraande ogen en hun groeiende haat jegens het andere volk, de vijand. Desondanks lijken de kinderen de camera nodig te hebben om hun verhaal te kunnen doen. Sommige van hen gedragen zich verbazingwekkend ongedwongen. De zwart-witbeelden, vaak gemaakt met een opzettelijk beverige schoudercamera, roepen de sfeer op van de apocalyptische werkelijkheid van het hedendaagse Kosovo. De platgeschoten dorpen en de volledig verwoeste huizen, waarin soms nog enkele kinderen wonen, lijken zo uit een futuristische griezelfilm te komen. Een uitzending van Radio Mitrovica, waarin Albanese kinderen praten over hun verlies, haat en mogelijke toekomst, begeleidt de beelden van het verdeelde naoorlogse Mitrovica. Nu en dan worden beelden in kleur van vroeger, gemaakt door de kinderen, verweven met de monochrome beelden van de vernielde wijken. De muziek, gecomponeerd door Tibor Szemzö, vormt een prachtige begeleiding bij deze verbeelding van pijn, verdriet en menselijke waanzin.