A Flickering Truth

Ooit ontvluchtte Ibrahim Arify zijn geboorteland Afghanistan voor de moedjahedien. Sinds 2012 is hij terug, om als hoofd van het Afghaanse filminstituut de inventarisatie en restauratie te leiden van het zwaargehavende filmarchief van Kabul. De zoektocht door 8000 uur aan verstoft filmmateriaal levert elke dag een nieuwe verrassing op. Terwijl medewerkers kijken naar het hervonden materiaal, halen ze herinneringen op aan hun jeugd: aan de films die ze zagen of maakten, aan de samenleving die ze verloren. Mahmoud de tuinman getuigt hoe sommige films onder levensgevaarlijke omstandigheden werden gered van de taliban. De kromme, stokoude “Oom Isaaq” – die al 31 jaar in het archief woont – vormt de schakel tussen het archief en de levende historie die het bevat: de films beschouwt hij als zijn geheugen en familie. Zo is de kijker er getuige van hoe Afghanistan haar roerige geschiedenis en culturele erfgoed herontdekt: van de reizen van koning Amanoellah (1927) en het oudste romantische drama (1936) tot de executie van president Najib (1996). Maar als de in Duitsland wonende Arify aan de vooravond van de presidentverkiezingen van 2014 gedwongen is het land weer te verlaten, blijkt hoe kwetsbaar de Afghaanse democratie nog is en daarmee de veiligheid van haar filmarchief.