The Show Must Go On

Hordes cheerleaders, fitnessfanaten en tapdansende mannen zijn in Amerika geen vreemde verschijnselen. Maar als zij de pensioengerechtigde leeftijd hebben bereikt wordt het een ander verhaal. Dan moet je zijn in Sun City West, Arizona, een paradijs voor senioren, waar het aantal misdrijven extreem laag (twee moorden in acht jaar) en het aantal clubs en verenigingen extreem hoog is. Iedereen met een pinktopje talent kan dagen en avonden vullen met zingen, dansen, toneelspelen, sporten en muziek maken. Maar achter het glanzende gouden laagje van deze non-competitive, non-agressive gemeenschap gaat heel wat leed verscholen.Regisseur Hans Heijnen laat een aantal inwoners hun masker van geluk en voorspoed afleggen. Zo blijkt de in een ultrakort jurkje hupsende varietydanseres Juliana tevens hartstochtelijk lid van de Duitse zangvereniging schrijnend eenzaam na de onverwachte dood van haar man. En de stoere sherrif Al probeert zich al jaren voor te bereiden op het sterven van zijn aan longkanker en -enfyseem lijdende echtgenote. Ondertussen laat Heijnen de beelden van het ouderenparadijs voor zich spreken: bejaarde dames in goudkleurige catsuits en majorettejurkjes, opzwellende bierbuikjes boven schonkige, tapdansende benen, met koptelefoon uitgeruste powerwalkers, kerststerren, lichtjes en rendieren op het gazon naast cactus en palmboom. De soms regelrecht surrealistische beelden worden begeleid door muziek uit de vijftiger jaren, die mooi aansluit bij de fragmenten uit de talrijke gelikte varietyshows, waar een rechtgeaarde inwoner van Sun City West aan blijft meedoen tot hij erbij neervalt.