Hoe maak je het onzichtbare zichtbaar? In het eerste half uur van Dormant beleven we de opkomst van de Argentijnse advocaat-politicus Juan Gabriel Labaké, die zich in de jaren 90 inzet voor de peronistische partij van president Carlos Menem. In de homevideo’s van zijn echtgenote volgen we Labaké op reis, campagnevoerend of thuis bij zijn familie.
Plotseling tuimelen we in het heden – onmiskenbaar door de betere beeldkwaliteit – en krijgen dan de eigenlijke hoofdpersonen van de film te zien. Kleindochter Natalia bedient nu de camera en richt de lens op de vrouwen in deze familie, met name op haar zus Agustina en tante Bibiana, die zijdelings ook in oma’s filmpjes uit de jaren 90 figureerden. ‘Bibi’ slijt haar dagen in een rustoord, Agustina woont nog thuis en lijdt aan angsten. Ze proberen elkaar uit hun lethargie te halen.
Door oude met nieuwe beelden af te wisselen laat Labaké vernuftig zien hoe de veronachtzaming van vrouwen in de politieke vergezichten van toen hun positie in de Argentijnse samenleving tot in het heden beïnvloedt.