The Virgin Diaries

De 28-jarige Fatiha uit Marokko heeft eindelijk besloten te trouwen met de man aan wie ze is uitgehuwelijkt. Maar haar aanstaande geeft haar bij de eerste kennismaking een handkus. Later beschuldigt hij haar van het bezoedelen van haar seksualiteit omdat Fatiha de zoen toeliet. Nu wil ze absoluut weten welke plaats seksualiteit en maagdelijkheid innemen binnen de islam. Die zoektocht kan ze als Marokkaanse vrouw niet alleen ondernemen. De Amerikaanse regisseur Jessica Woodworth schiet haar te hulp. Samen trekken ze heel Marokko door om van geestelijke leiders, wetenschappers, dokters, progressieve en conservatieve gehuwden en ongehuwden, en taxichauffeurs een verlossend antwoord te krijgen. Woodworth geeft deze tocht de vorm van een filmdagboek. Telkens noemt ze een datum, beschrijft ze hoe de zaken er dan voor staan, laat ze Fatiha haar hart luchten en komen er enkele (ervarings)deskundigen aan het woord. Door de meestal bloedmooie beelden van landschappen, steden, gebouwen en interieurs is deze zoektocht het aanzien zeker waard. Inhoudelijk levert de reis van Fatiha en Jessica aanvankelijk weinig op. Dat sommige antwoorden - ‘een vrouw is verloren zodra ze gepenetreerd is’ - Fatiha tot wanhoop drijven, is voorspelbaar. Ook viel te verwachten dat het tot een breuk komt tussen de door-en-door Westerse regisseur en haar hoofdpersoon, die ondanks alles diepreligieus blijft. Maar op driekwart van de film stelt een onverwachte wending Fatiha’s levensvragen toch nog op scherp. Tijdens een reis in Europa wordt ze tot over haar oren verliefd op een Iraanse vluchteling. Hoe komt deze islamitische twijfelaarster daarmee in het reine?