Under the Stars I Felt at Home

Hoewel de oorlog al was uitgebroken toen hij werd geboren, had Ilia een gelukkig leven in Afghanistan. Zijn familie was rijk, hij genoot van de gezelligheid en van het kijken naar de sterren als hij samen met zijn zus op het dak sliep. Van dat fijne leven is niets meer over nu Ilia in een asielzoekerscentrum in Amersfoort woont. Met zijn zieke moeder deelt hij een kamer die niet groter is dan een kast. “Alles is moeilijk hier,” zegt de veertienjarige, modieuze jongen. Met een simpele tekening schetst Ilia de wrange familiesituatie sinds de Taliban zijn opa en broer vermoordden en het gezin naar Nederland moest vluchten. Zijn zus en andere broer bevinden zich elders en zijn vader verblijft illegaal in een kerk in Den Haag; maar die gaat sluiten. In het kille asielzoekerscentrum – waarvan Ilia de veelzeggende details vastlegt met zijn telefoon, waarbij hij zijn zelfgeschoten filmpjes van commentaar voorziet – verlangt de tiener het meest naar wifi (zodat hij kan afspreken met zijn Nederlandse vrienden), een eigen kamer en uiteraard de hereniging van zijn gezin. Dolblij is hij dan ook als er op dat laatste gebied wat schot in de zaak komt – al wakkert die verandering ook een grote angst aan.