Het is ‘nieuwstijd’, geen ‘filmtijd’, zo verklaart documentairemaakster Azza El-Hassan het feit dat ze niemand kan vinden die een film met haar wil maken. Alle crewleden zijn bezig met het verslaan van de situatie in Ramallah, die sinds de Intifadah dagelijks verslechtert. Dus richt ze haar camera op de spookstad met de lege straten, die haar uitdagen om toch iets moois te filmen. Iemand zoals haar huisbaas, die zijn liefde verklaart aan zijn giechelende vrouw die hij al vijfentwintig jaar kent. Maar ook zij verlaten de stad als de oorlogsvliegtuigen overvliegen, waarna El-Hassan overblijft met vier jongetjes die als enigen de wijk nog niet hebben verlaten. Zij vertellen over de dagelijkse dreiging waar ze mee te maken hebben, de stenen die ze gooien en de angsten die ze de baas moeten worden.