A Love Apart

Verlegen kijkt ze in de camera, dan slaat ze haar ogen weer neer. Rhaissa lacht. Ze lacht om wat haar vriendin Fatima zegt over de man die over enkele dagen haar echtgenoot zal zijn. Hij is niet bijzonder knap en heeft ook geen grote dosis 'ashek', of trots. Maar toch zal Rhaissa met hem trouwen. Het voorstel werd gedaan, haar ouders gingen akkoord, dus heeft ze zich erbij neergelegd. Nog één keer hoedt ze de geiten, zingt ze op de hellingen van de Aïrbergen van Nigeria en is ze een meisje. Wat volgt zijn lange rustige dagen in de tent van haar moeder. Het huwelijksritueel wordt bepaald door de onuitgesproken wetten van 'Takaret', die voorschrijven dat ze tot de huwelijksnacht niet spreekt of de tent verlaat. We horen van mensen dicht bij Rhaissa wat ze zelf niet mag zeggen. Bettina Hassen (), die ruim drie jaar in de West-Afrikaanse woestijnstaat Niger heeft gewoond, komt ook in haar tweede film weer dicht bij een vreemde wereld. Het perspectief van een jong meisje in haar culturele context groeit uit tot het onderwerp van deze prachtige, warme film, die op discrete wijze een andere opvatting van tijd laat zien, met een eigen waardesysteem en kijk op liefde. Een kalme poëtische film die tot leven komt door de afwezigheid van verklarende woorden en etnografische oordelen.