Wat zou een rivier zien en denken als het een filmpersonage zou zijn? Ezequiel Salinas geeft de Suquía-rivier bij de Argentijnse stad Córdoba letterlijk een stem. De rivier blijkt zo zijn bedenkingen te hebben over alles wat er zich aan zijn oevers afspeelt. Teleurgesteld merkt hij op dat de mensen hem maar een onbeduidende rivier vinden. “Ze zijn net zo onverschillig als ik,” sombert de rivier in de intrigerende voice-over. Maar “ze vergeten hoe graag ik hun huizen zou willen binnendringen, om elke lade te openen, om aan hun tafel te zitten”. Archiefbeelden van een overstroming laten zien hoe de rivier de daad bij het woord voegt.
Zo maken we een ongebruikelijke reis door de herinneringen van deze onheilspellende rivier vol wrok en jaloezie tegenover de mensen die langs zijn oevers wonen. Maar net als zijn bekendere broertjes de Nijl, de Seine of de Ganges heeft de Suquía veel te vertellen over de stad die hij aan zijn oevers heeft zien groeien. Die ontwikkelingen worden nu eens verteld vanuit een niet-menselijk perspectief, dat een heel ander tijdsbesef oproept.