De Palestijnse filmmaker Raed Andoni spaart zichzelf niet in zijn zoektocht naar de oorzaak van de hoofdpijnen die hem al jaren kwellen. Hij laat zich door een buitenlandse crew volgen bij zijn therapiesessies − het feit dat ze geen Arabisch spreken, helpt hem om onbevangen het traject in te gaan.
Tijdens de door een spiegelwand gefilmde bijeenkomsten vormen de gevolgen van de Israëlische bezetting een rode draad. Dat geldt ook voor het dagelijks leven van Andoni, dat hij deels zelf filmt. Checkpoints, politiegeweld en de grote muur maken daar even terloops als indringend onderdeel van uit. Hij bezoekt zijn moeder, zijn politiek bewuste zus en haar zoon, en spreekt met vrienden uit de tijd dat hij politiek gevangene was. De gesprekken zijn serieus, maar ook doorspekt met de broodnodige relativering en zwarte humor. De zoektocht levert niet alleen veel persoonlijke en universele inzichten op, het brengt ook herinneringen terug aan verdrongen traumatische gebeurtenissen. Deze vormden de basis voor Andoni’s documentaire Ghost Hunting uit 2017.