Metal and Melancholy

In Lima, de Peruaanse metropolis met zeven miljoen inwoners, reist Heddy Honigmann mee in de taxi's van chauffeurs voor wie dit werk, vaak hun tweede baantje, het enige antwoord is op de altijd dreigende armoede. Een baantje waarvoor weinig meer nodig is dan een auto, in wat voor staat dan ook, en een 'taxi'-bordje, dat op iedere straathoek te koop is. Honigmann ontleedt hun situatie in doortastende scènes met een precies gevoel voor emotionele dosering. De regisseur met een Peruaans-Italiaans-Joods-Nederlandse achtergrond werd geboren in Lima, en keerde er voor het maken van deze film voor het eerst in bijna twintig jaar terug. De documentaire , vrijwel geheel vanachter het taxiraam gedraaid, onthult prachtige en ontroerende anekdotes. Hij portretteert niet alleen kleurrijke en intrigerende gewone mensen, maar spiegelt ook hun wensen, dromen en teleurstellingen aan de staat waarin Peru in de vroege jaren negentig verkeerde. De economie bevond zich in een impasse. Artsen, militairen, leraren en ambtenaren maakten alleen in theorie nog deel uit van de middenklasse. In werkelijkheid werden zij sterk onderbetaald en konden zij zonder bijbanen niet meer voor hun gezinnen zorgen. Weerspannig, gepassioneerd en vol levenslust houden de chauffeurs de moed erin, in hun vaak in erbarmelijke staat verkerende auto's.