The Old Jewish Cemetery

De Joodse begraafplaats in Riga was bijna 250 jaar oud toen de communisten er in de jaren zestig de graven ruimden en er het Park van de Communistische Brigades van maakten. Tegen die tijd waren de meeste grafzerken al gestolen en als bouwmateriaal gebruikt. Maar de grote tragedie vond twee decennia eerder in 1941 plaats, toen de nazi’s er de lichamen van meer dan duizend vermoorde joden in massagraven lieten verdwijnen. Als de camera in de buurt op zoek gaat naar de begraafplaats uit de titel en in het park terechtkomt, brengt dat het besef dat ook die herinnering de slachtoffers en de vroegere overledenen is ontnomen. Maar Loznitsa’s camera geeft de plek zijn geheugen terug. De film laat het kerkhof juist zien door het niet te laten zien en brengt zo een stil eerbetoon aan de vrouwen, mannen en kinderen die er ooit begraven lagen. In de woorden van Shoah-regisseur Claude Lanzmann: “Niet de lijken vormen het bewijs, het bewijs is de afwezigheid van lijken.”