“Kun je rouwen om iemand aan wie je geen herinneringen hebt?” Die vraag duikt op in deze kalme caleidoscoop van intieme impressies en associaties die drie vrouwen met elkaar verbindt. Regisseur Young Sun Noh zelf, haar moeder, die geboren werd in Korea en er nog altijd woont, en haar Japanse grootmoeder die, tijdens de Japanse bezetting van Korea, naar Seoul trok om zich bij haar Koreaanse geliefde te voegen. Kort na de geboorte van een dochter keerde ze alleen naar Tokio terug. Er is nauwelijks iets over haar bekend.
Ook Nohs moeder, die nog heel jong was toen de Koreaanse Oorlog uitbrak, heeft geen herinneringen aan haar. Noem haar ‘Yukiko’, suggereerde ze ooit. Tegen een achtergrond van alledaagse landschappen, huizen, een gedenkplaats en een bejaardentehuis overpeinst Noh in de voice-over die oude liefdesgeschiedenis, en over dochters die ver van hun moeders opgroeien – zelf ging ze in Frankrijk studeren. Een ontmoeting op het eiland Okinawa maakt het perspectief breder; langzaam doemt in de universele tragiek van de geschiedenis op in deze contemplatieve film.
Video's
Images
