Het woord stamt uit het Italiaans en betekent hoofd, ofwel leider. In de Tweede Wereldoorlog werd het gebruikt voor de joden die in het getto of in de concentratiekampen een speciale functie kregen toebedeeld door de Duitse bezetters. In de getto‘s in Polen werd een joodse raad ingesteld, en er was joodse politie. Ook in de kampen werden joden als kampcommandant, barakhoofd of als hulp in het crematorium aangesteld. Ofschoon sommigen van hen hun machtspositie en de bijbehorende privileges gebruikten om anderen te helpen, zijn er ook verhalen bekend over de ongekende wreedheden waartoe velen van hen in staat bleken. Als verklaring voor hun collaboratie wordt aangedragen dat men geen keus had; de functie te weigeren zou een wisse dood betekenen. Bovendien kreeg men als kampcommandant of politieman meer te eten en was derhalve de kans om de oorlog te overleven vele malen groter. Nu, zoveel jaren na de oorlog, leven de voormalige collaborateurs in voortdurende angst. Ieder moment kan hun ware identiteit ontdekt worden, als ze op straat of in de bus worden herkend door een van hun slachtoffers. In deze film komt een aantal van hen aan het woord, evenals de mensen die hen na de oorlog lieten vervolgen. Hun verhaal vormt een pijnlijk hoofdstuk in de joodse geschiedenis, dat tot op heden nog nauwelijks in de openbaarheid is gekomen.