Ma'loul Celebrates Its Destruction

Sinds het uitroepen van de staat Israël in 1948 zijn talloze Palestijnse dorpen van de kaart geveegd. Ma’alul, even ten westen van Nazareth, is zo’n verwoest dorp. Het werd vooral bewoond door Palestijnse christenen, die tijdens de Arabisch-Israëlische Oorlog in 1948 gedwongen werden te vertrekken. Een schilderij bewaart hun herinnering aan het dorp, dat sinds de Oudheid achtereenvolgens onder Joods, Romeins, Ottomaans en Palestijns bewind viel.

Elk jaar op Onafhankelijkheidsdag nemen de ouderen hun kleinkinderen mee naar hun geboortegrond. Naast de ruïnes van hun huizen staan alleen een moskee en twee kerken nog overeind, verstopt tussen de naaldbomen waarmee het Joods National Fonds het terrein beplantte. Op diezelfde dag legt een Palestijnse onderwijzer aan zijn klas de geschiedenis van het Zionisme uit; en waarom het Joodse volk na de Holocaust dringend behoefte had aan een eigen land waar het zich veilig kon voelen. Een oudere man vindt het onterecht dat de Palestijnen indirect slachtoffer zijn geworden van de naziterreur, waar zij immers part noch deel aan hadden, en stelt: “Wij zijn de echte kinderen van Israël.”