Een ode aan de menselijke verbeelding, in de vorm van een aanklacht tegen hiërarchisch, op competitie en kwantificeerbare resultaten gericht onderwijs. Deze essayistische documentaire citeert aan het begin onderwijsexpert Sir Ken Robinson: "Ik geloof dat we dit vermogen [tot verbeelding] systematisch vernietigen in onze kinderen en onszelf”. De film treft van China tot Frankrijk dezelfde klachten. Zo betreurt Yang Dongping, hoogleraar Onderwijskunde aan de Technische Universiteit van Beijing, de komst van het marktdenken in Chinees onderwijs: "Tegenwoordig wordt iedereen meegezogen in de kolkende maalstroom van competitie”. De Duitse onderwijsexpert Andreas Schleicher is juist een voorstander van het internationaal gestandaardiseerd testen van leerlingen. Hij krijgt weerwoord van onder anderen de Duitse hersenonderzoeker Gerald Hüther, de Franse creatief-pedagoog Arno Stern – wiens eigen zoon André nooit naar school ging maar als gitaarbouwer toch goed terecht is gekomen – en Pablo Pineda Ferrer (hoofdrolspeler in de speelfilm uit 2009), de eerste Europese student met het Down-syndroom die een universitaire studie afrondde. De documentaire onderbreekt de experts met beelden van rigide en repetitieve bouwwerken en ruimten (zoals die waar consultancybureau McKinsey een bijeenkomst houdt) en opnamen van natuur en spelende kinderen – de mensen over wie het uiteindelijk gaat.