Clear Years

Frédéric Guillaume filmt. Hij kan niet anders, zegt hij zelf, het is zijn manier om grip te krijgen op het leven. Als zijn grote liefde Claire zwanger wordt, doet hij hier uiteraard verslag van, terwijl hij ondertussen zijn eigen ideeën over het vaderschap onderzoekt. Hij neemt zijn camera mee naar Peru, waar hij een reinigingsritueel met ayahuasca ondergaat om zich voor te bereiden op deze nieuwe fase in zijn leven. De camera gaat ook mee naar de bevallingskamer in het ziekenhuis. Frédéric vertelt zijn verhaal alsof hij in een dagboek schrijft. De scherpe en openhartige observaties in de voice-over zijn vaak poëtisch, maar ook doorspekt met humor en zelfspot. Afgebakende hoofdstukken, ingeleid door aandoenlijke animaties, benadrukken de verschillende fases van zijn relatie met Claire. Frédéric blijft filmen, ook als het moeilijk of pijnlijk wordt, en zeker ook als er tranen vloeien, want Claire twijfelt aan de relatie en wil bij hem weg. “Ik film om me ergens aan vast te kunnen klampen in zware tijden,” zegt hij op een gegeven moment. (), gefilmd gedurende negen jaar, is een intiem en eerlijk relaas van een man die zijn gezin uit elkaar ziet vallen door het oog van de camera.