David S. Ware, saxofonist te New York, speelde op zijn 14de met Sonny Rollins en stond op zijn 25ste in Carnegie Hall. Op het toppunt van deze spectaculaire bliksemcarrière verruilde hij zijn leven in de schijnwerpers voor een baan als taxichauffeur. Behendig laveert hij zijn taxi door de nachtelijke chaos van New York. Achter het stuur legt hij uit waarom hij afstand nam van de roem, maar niet van de muziek. Vanuit de taxi krijgt zijn waarneming een vertraagd karakter. Hij wijst op details die je ontgaan wanneer je het jachtige leven leidt van een musicus die van optreden naar opnamesessie rent. Om de muziek te kunnen maken zoals hij dat wil, moet je in staat zijn je eigen tempo en ritme te kunnen bepalen. In de film wordt de invloed van het voortrazende verkeer op zijn muziek voelbaar. Aan het eind van deze reis door de nacht speelt David op zijn saxofoon. De kracht van zijn geïmproviseerde solo komt hier tot zijn recht. David S. Ware is een muzikant die de waarheid blaast.