In januari 2013, twee jaar na de volksopstand op het Tahrirplein, leidt een explosie van seksueel geweld tot woede en protesten. Het lijkt het begin van een nieuwe Egyptische revolutie, dit keer om vrouwenrechten. Maar acht jaar later is de strijd nog verre van gestreden.
Regisseur Samaher Alqadi registreerde de protesten destijds en filmde daarnaast hoe er in het dagelijks leven op straat wordt gereageerd op haar eigen hoofddoekloze verschijning: met een onthutsende stroom van seksistische opmerkingen en ultraconservatieve meningen. Haar zwangerschap is aanleiding voor een terugblik op haar jeugd en een reflectie op wat het betekent om vrouw te zijn in het Midden-Oosten.
Alqadi zelf toont zich voor de camera in zwart-witbeelden afwisselend kwetsbaar, emotioneel, woedend of strijdend, terwijl ze zich in de voice-over tot haar overleden moeder richt. Archiefbeelden van de protesten in 2013 worden afgewisseld met huiselijke opnamen en interviews: bij de filmmaker thuis, bij vriendinnen, zussen en familie. Jeugdfoto’s en familiefilmpjes illustreren en benadrukken pijnlijk de steeds verder ingeperkte vrijheden voor de Egyptische vrouw.
Video's
Images
