The Girls of the Ruins

Voorjaar 1945. In Berlijn loopt de Tweede Wereldoorlog op zijn einde. Maar niet voordat de Slag om Berlijn talloze slachtoffers heeft gemaakt. In voice-overs horen we dagboekfragmenten van jonge Duitse vrouwen die vertellen over de verschrikkingen tijdens de laatste fase van de oorlog. Op archiefbeelden komen de verwoeste gebouwen en de mensen die op dat moment in Berlijn wonen voorbij. Als met de capitulatie van de Duitsers de oorlog tot een definitief einde komt, is voor de vrouwen de rust nog steeds ver te zoeken, omdat de Russen Berlijn dan innemen. Vijf Duitse vrouwen kijken terug op deze periode. Een oudere vrouw vertelt hoe de Russische soldaten zich alle vrouwen die er rondlopen, toe-eigenen. Een golf van zelfmoorden gaat door de stad. Veel vrouwen snijden liever hun pols door dan zich te laten verkrachten. Een vrouw schrijft in haar dagboek dat ze niet denkt ooit nog naar een man te zullen verlangen. Bij veel vrouwen is er het besef dat zíj het zelf zijn die de stad na de oorlog weer hebben opgebouwd. Idyllische beelden van vrouwen in kleurige jurken te midden van de ruïnes van de stad illustreren dat. Niet alle hoop is verdwenen: "Nu alle huizen zijn platgebombardeerd, kunnen we eindelijk de lucht weer goed zien."