De gevoelige plaat

Het gaat nu om gezichten, vervloeiende identiteit. Dat thema speelt ook in DE GEVOELIGE PLAAT van Kees Hin, een zwijgende film. Terecht, want men hoort de taal van de gezichten des te beter. Het werk van Kees Hin heeft vaak een conceptuele kant. Hij staat dicht bij schrijvers, beeldende kunstenaars en muzikanten, zijn belangstelling is zoveel breder dan die van de gebruikelijke filmgek. Hij heeft veel gemaakt over het creatieve proces, het moment van omslag waarop 'niets' opeens 'iets' wordt. Hij vertelde eens over het doorsnijden van een witte kool, hoe hij dat filmde: het moment dat het binnenste van de kool het licht ziet, de seconde dat het nog net niet verkleurt. Een geheim van het vanzelfsprekende dat ook in DE GEVOELIGE PLAAT zit. Duizenden glasnegatieven, het op een zolder gevonden restant van portretstudio Merckelbach in Amsterdam, met gezichten uit de jaren 30, 40 en 50. De geschiedenis die in die duizendkoppige readymade doordringt. Johan van der Keuken