Privacy of Wounds

Hoe krijg je verhalen uit Syrië volledig authentiek naar buiten? Zouden oud-gevangenen zich tegenover een interviewer wel volledig bloot kunnen geven? De Jordaanse filmmaker Dalia Kury kwam met een oplossing. Voor The Privacy of Wounds bouwde ze in een Noorse kelder een groepscel na, waar drie Syrische immigranten zichzelf vrijwillig in opsluiten. Onder het oog van onbemande camera’s die constant blijven opnemen zitten ze drie dagen zonder daglicht op dezelfde dunne matjes, pratend over hun tijd in verschillende Syrische gevangenissen. Vreselijke verhalen worden niet geschuwd. Over ziektes, stervende celgenoten, uiteenlopende martelmethodes en het groeiende gevoel van een verlatenheid.

Maar het worden geen klaagzangen; deze mannen hebben in hetzelfde schuitje gezeten, hoeven sommige dingen niet meer aan elkaar uit te leggen. Onderling gaat het niet zozeer om de gebeurtenissen zelf, maar meer om hoe ze beleefd zijn en de manier waarop dat tot uiting komt – via poëzie, lolletjes, politieke discussies, of persoonlijke anekdotes. In die verbroedering schuilt de authenticiteit waar Kury naar zocht.