V zahrade opent met een citaat van de negentiende eeuwse schrijfster Emily Dickinson: "Ik hoor een stil geluid in de tuin en ik laat de mensen luisteren". In het verloop van de film wordt de betekenis van dit citaat duidelijk. Filmmaker Ivan Vojnárschetst het leven van een aantal patiënten in een oude, psychiatrische inrichting, diein een prachtige parkachtige tuin ligt. Met veel aandacht luistert de filmmaker naar depatiënten, die hun verwarde verhalen afwisselen met heldere inzichten. Een vrouwgelooft dat haar gezin bestaat uit 280 kinderen, een man praat verward over God eneen ander meent dat buitenaardse wezens hem tot zelfmoord willen dwingen. Dechaotische verhalen worden soms onderbroken door flarden van zelfinzicht. Zo vertelteen man over de fnuikende invloed van zijn langdurige verblijf in de inrichting op zijnpersoonlijkheid. Wie goed luistert, hoort achter alle verhalen de 'silent sound' vanverscheurende eenzaamheid.