Le joli mai

In mei 1962 was de Algerijnse Onafhankelijkheidsoorlog net geëindigd; het was voor het eerst in 23 jaar dat Frankrijk niet in een internationaal conflict verwikkeld was. Chris Marker leverde met deze film, de eerste waarin hij zijn eigenzinnige blik op zijn vaderland richtte, een opmerkelijk staaltje cinéma vérité af. Ingegeven door Jean Rouch' baanbrekende Chronique d'un été (Chronicle of a Summer), trokken hij en cameraman Pierre Lhomme met een lichtgewicht camera de Parijse straten in. In interviews laat Marker arbeiders, middenstanders, soldaten, priesters, immigranten en studenten vertellen wat hen bezighoudt, wat hen gelukkig maakt en hoe ze hun plek in de maatschappij zien. Natuurlijk komt ook de afgelopen episode in de Frans-Algerijnse geschiedenis ter sprake. Markers lyrische commentaar – gesproken door Yves Montand – geeft de film een extra dimensie, zonder de toeschouwers een interpretatie op te dringen of de geïnterviewden hun waardigheid te ontnemen. De film, opgedragen aan 'the happy many', is een betekenisvol sociologisch mozaïek, samengesteld uit opvattingen van Parijzenaars uit alle lagen van de bevolking.