Stand van de sterren

is, na s (2002) en (2004), het afsluitende deel van Leonard Retel Helmrichs portret van Indonesië aan de hand van de christelijk-islamitische familie Sjamsuddin. Opnieuw gefilmd als Single Shot Cinema, een filmstijl die in zijn registrerende benadering, zonder interviews of voice-over en met lange, ononderbroken shots, verwant is aan cinéma vérité en direct cinema. De stijl onderscheidt zich door de grote en intuïtieve beweeglijkheid van de camera. De camera is geen , eerder een . Zo vliegt de camera tussen de familieleden door, zoals de kordate oma Rumidjah, haar zoon Bakti en haar kleindochter Tari. Geen van hen lijkt zich aan de filmmakers te storen - zelfs de ratten en kakkerlakken niet. Via de geestige en aangrijpende dagelijkse beslommeringen van de Sjamsuddins, portretteert Retel Helmrich indirect het moderne Indonesië, met de tegenstellingen tussen stad en platteland, arm en rijk en de invloed van globalisering en religie. Een land waar predikers oproepen tot het invoeren van de Sharia, Rumidjah en Bakti hopen dat Tari als eerste in de familie kan gaan studeren en Tari zelf, als een zeer herkenbare weerbarstige puber, vooral geïnteresseerd is in shoppen en jongens.