Metal and Melancholy

In de Peruaanse hoofdstad Lima, een metropool met zeven miljoen inwoners, stapt Heddy Honigmann in de taxi bij chauffeurs voor wie dit werk het enige antwoord is op de altijd dreigende armoede. Vaak is het hun tweede baantje, één waarvoor weinig meer nodig is dan een auto – in welke staat dan ook – en een “taxi”-bordje, verkrijgbaar op elke straathoek. Doortastend maar met een precies gevoel voor emotionele dosering ontleedt de regisseur hun situatie. Honigmann keerde voor het maken van deze film voor het eerst in bijna twintig jaar terug naar haar geboorteplaats Lima. De documentaire , vrijwel geheel vanuit de taxi gedraaid, brengt prachtige en ontroerende anekdotes aan de oppervlakte. De film portretteert niet alleen kleurrijke en intrigerende gewone mensen, maar zet ook hun wensen, dromen en teleurstellingen af tegen de staat waarin Peru in de vroege jaren negentig verkeert. De economie bevindt zich in een impasse. Artsen, militairen, leraren en ambtenaren maken alleen in theorie nog deel uit van de middenklasse: in werkelijkheid worden zij sterk onderbetaald en kunnen zij zonder bijbaan niet meer voor hun gezin zorgen. Weerspannig, gepassioneerd en vol levenslust houden de chauffeurs in hun vaak erbarmelijk uitziende auto’s toch de moed erin.