Every Day Except Christmas

1957, middernacht. In Sussex vertrekt een met groenten volgeladen vrachtwagen richting Londen. Terwijl de chauffeur de wagen door de stille straten stuurt, klinkt uit de radio het nummer God Save the Queen. Op dit uur in de nacht leiden alle wegen naar het Londense Covent Garden, de legendarische markt die slechts één etmaal per jaar stil is – met Kerst. De overige 364 dagen is de markt telkens twaalf uur achtereen in bedrijf. Deze uren worden chronologisch geportretteerd door regisseur Lindsay Anderson, die met een 35mm-camera mensen, handelswaar, handelingen, koffiepauzes en kopers vastlegt. Terwijl de camera registreert en op de soundtrack flarden marktgeluiden te horen zijn, geeft een voice-over commentaar. De zwart-witfilm is opgedragen aan zeven arbeiders die dagelijks de lange uren draaien, onder wie de laatste vrouwelijke sjouwer. Tegen de tijd dat deze Alice vermoeid neerzijgt op een lege kar, komt het straatorkestje Happy Wanderers vrolijk spelend de hoek om. Er is weer een dag voorbij, de voorbereidingen voor de volgende dag worden gestart. Deze film is onderdeel van Free Cinema, de stroming die eind jaren vijftig door onder anderen Anderson werd opgericht om zich te bevrijden van de strikte regels voor documentaires.