Op 22 maart 2016, iets na negen uur ’s ochtends, blaast een zelfmoordterrorist zich op in de middelste wagon van een metro die dan net vertrokken is van het Brusselse station Maalbeek. Achter hem zit een jonge vrouw. Ze raakt zwaargewond en ontwaakt na drie maanden uit een coma. Ze weet niets meer, haar geheugen bevat een zwart gat en het voelt alsof het niet haar maar iemand anders is overkomen.
De leegte in haar herinnering wordt als het ontbreken van het puzzelstukje dat ze nodig heeft om haar leven weer op te pakken. De korte film Maalbeek volgt haar in haar zoektocht naar een tastbaar bewijs van haar aanwezigheid in de metro op die bewuste dinsdagochtend. Onder een collage van animaties, dubbelbeelden, bewerkte foto’s, nieuwsflitsen en CCTV-opnamen doet zij sober verslag van wat haar queeste haar brengt.
De soundtrack is huiveringwekkend, met voortdurend een ondertoon van dreiging die aanzwelt bij elk nieuw geluid dat zich vermengt: de omroeper op het perron, flarden berichtgeving, de loeiende sirenes van de hulpdiensten, het panische huilen van een kind en de spookachtige klanken van Für Elise.
Video's
Images
