Een van de laatste films van montagegrootmeester Dziga Vertov, die de filmische trucs uit zijn magnum opus (1929) ditmaal achterwege liet. Vertov maakte ter ere van de twintigste verjaardag van de Oktoberrevolutie en droeg de film op aan 'de vrouwen van de Sovjet-Unie,' een terugkerend thema in zijn oeuvre. Openend met een wiegende camera en een tedere montage van baby's drinkend aan de borst raast de film door de verschillende landsdelen, voornamelijk in het verre oosten, om allerlei folkloristische en romantische taferelen vast te leggen van stralende moeders en hun kinderen, met op de achtergrond niet te missen portretten van Jozef Stalin. Halverwege verschijnt Stalin ook nog zelf ten tonele tijdens een vrouwencongres, waar hij geroemd wordt om de nieuwe grondwet die 'de emancipatie van vrouwen zal bevestigen.' Stalin en zijn partijgenoten leken echter weinig onder de indruk van de film: draaide slechts luttele dagen in de bioscoop en in de jaren die volgden werd bijna elk nieuw filmplan van Vertov afgewezen.