In Fragments

Generaties lang heeft de familie van Jonathan Harris een buitenhuis gehad in Shelburne in Vermont. De omgeving van deze grote boerderij tegen de grens met Canada is schitterend. Maar er kleeft een hoop geschiedenis aan de plek, niet allemaal positief. Ondanks zijn schoonheid is deze locatie verbonden met alcoholverslaving, echtscheiding, depressie en andere vormen van eenzaamheid. Na het overlijden van zijn moeder in 2016 erfden Jonathan en zijn zus de boerderij. Nu wil hij er gaan wonen, maar hij wil niet dat de geschiedenis zich herhaalt. Met een serie reinigingsrituelen poogt hij het land en zijn familie te helen en klaar te maken voor de best mogelijke toekomst. Het zijn autobiografisch getinte performances met een diepere, algemeen menselijke onderstroom. Vaak zijn ze fysiek en hebben ze te maken met de transformatie van materialen, zoals glasblazen. Als een gefragmenteerde reflectie op geest en geschiedenis moeten ze gelezen worden als een kwetsbaar work in progress, een intiem inkijkje in Harris' psyche.