Klassieker van Frederick Wiseman uit 1970 waarin hij de dagelijkse gang van zaken volgt in het Metropolitan Hospital van New York City. Wiseman zet routine tegenover emoties rond persoonlijke problemen van hulpbehoevende individuen, die op het randje van de menselijke waardigheid balanceren. Armoede, verwaarlozing, alcohol, drugs en geweld maken hier letterlijk slachtoffers, maar dat geldt ook voor het bureaucratisch systeem dat een onneembare vesting lijkt. Zelfs voor de betrokken psychiater van een zwarte, homoseksuele, schizofrene, minderjarige, mannelijke prostitué die tijdens een veelzeggend telefoongesprek vergeefs vecht tegen de onbarmhartige 'Mrs Hightower' van het bijstandskantoor. En wat te doen met een binnengebracht jongetje dat door niemand wordt opgehaald? Veelzeggend is ook het openingsshot van een vrouw op een kruisvormige operatietafel, letterlijk overgeleverd aan de genade van haar hulpverleners. Wiseman doorspekt zijn observaties in wacht- en behandelkamers met close-ups van gezichten en routinehandelingen. Gecombineerd met vlotte cuts en een intense soundtrack voelt de hectiek van het ziekenhuis aan als een 'warzone.' De film lokte destijds stevige discussies uit over de effectiviteit van het Amerikaanse hulpverleningssysteem. Bekroond met twee Emmys voor beste nieuwsdocumentaire en beste regisseur.