A propos de nice

Vier jaar voor zijn beroemde speelfilm L’ATALANTE (1934) maakte Jean Vigo een documentaire over de Franse badplaats Nice en de klassenverschillen die hij daar aantrof. In de vroege ochtend ontwaakt deze stad aan de Franse Rivièra. Café’s zetten hun terrassen neer en de straten worden schoongeboend. Al snel is de boulevard gevuld met flanerende, rijke toeristen. Aan de andere kant van de muur leven de echte bewoners van Nice, de mannen die de barbezoekers bedienen en de kranten verkopen. Vigo maakte niet zomaar een grotestadsportret maar gebruikte experimentele cameraposities, met onflatteuze beelden van de bourgeoisie, om ironisch commentaar te leveren op het contrast tussen rijk en arm. Vigo husselt ook de tijd door elkaar, maakt gebruikt van herhalingen en een duizelingwekkende, associatieve montage. Simpele spelletjes, zoals tennis, worden door zijn camera surrealistische rituelen, met als toppunt het carnaval dat de stad op zijn kop zet.