De zuidelijke kust van het westelijk deel van Irian Jaya, dat door de Asmat bewoond wordt, is één van de meest afgelegen streken ter wereld. Het gebied wordt begrensd door twee rivieren en door de Arafura Zee en is een groot modderplateau. De bevolking telt ongeveer zeventig duizend mensen. Vanwege de natuurlijke geïsoleerde ligging en de reputatie die de Asmat hebben als koppensnellers, is het eerste contact met de buitenwereld pas rond het einde van de Tweede Wereldoorlog ontstaan. Deze isolatie heeft geleid tot de ontwikkeling van een unieke culturele erfenis, die rijk is aan symbolen. De cultuur die gebaseerd is op stammenoorlogen, verkeert nu in een overgangsfase. De kunstnijverheid is hierdoor ook langzaam aan het veranderen. De Asmat geloven dat hun vrede en veiligheid afhangen van de geestelijke verbintenis met hun voorvaderen. De Bisj-ceremoniën zijn hiervoor van groot belang. De film toont de voorbereidingen voor deze ceremoniën en het dagelijkse leven van de Asmat. Dea Sudarman wilde de cultuur van de Asmat op film vastleggen voordat deze nog meer zou veranderen. Voor er met filmen werd begonnen maakte Dea Sudarman een verkenningstocht om de lokale stamhoofden te ontmoeten en het vertrouwen van de Asmatbevolking te winnen. Het transport van de crew en alle benodigdheden kon alleen per kano plaatsvinden. Het filmen nam vier maanden in beslag.