No Crying at the Dinner Table

Praten over emoties kunnen de drie gezinsleden van Carol Nguyen niet in No Crying at the Dinner Table. Althans, niet met elkaar. Ze bedacht daar iets op: ze interviewde haar vader, moeder en zus los van elkaar. Om het drietal vervolgens samen te laten luisteren naar de opnames.

De aanwezigheid van een camera blijkt luikjes open te zetten in de gereserveerde cultuur van dit Vietnamees-Canadese gezin. Moeder Ngoc begint over het gebrek aan fysiek contact met haar eigen ouders. Slechts één kus gaf ze ooit aan haar moeder, toen die doodziek was. Dochter Michelle voelde eenzelfde afstand tot haar eigen ouders. Die waren altijd aan het werk, dus was ze meer gesteld op haar opa en oma. Vader Thao kampt intussen met een groot schuldgevoel, vanwege een kleine beslissing met catastrofale gevolgen.

Een klein kwartier zijn de drie familieleden onafhankelijk aan het woord, voordat ze samen aan de bewuste keukentafel uit de titel komen te zitten. Een fraai, louterend slot. Zowel voor het gezin als voor de kijker.